Bas en...
zijn levensloop
Droge feiten
Naam: Bas de Meijer
Nickname: Bagwan of Rood Petje
Geboren: 18 mei 1970 te Den Dolder
Geslacht: mannelijk
Status: bezet
Lengte: ongeveer 1.80m
Schoenmaat: 45 of 10-1/2
Herkenbaar aan: rode pet en camera
Favoriet drankje: whisky of een lekker biertje
Beroep: Freelance fotograaf
De levensloop door de jaren heen
1970-1980
18 mei 1970: Joepie de poepie. Ik verblijd mijn ouders met mijn komst. Geboren onder de rook van Overtoom en Remia. Remia rijdt met DAF, komt daar de tik vandaan?
1975: Ik verhuis naar Zevenaar, samen met mijn ouders, mijn broers en mijn zus.
Ik ga naar de Wigwam/Totempaal en ik zal automonteur worden, dat staat vast.
1980-1990
+/- 1981: Ik krijg fotografieles van meester Gerritsen en kom voor het eerst in een doka. De luchtjes zullen nooit meer uit mijn geheugen verdwijnen. Mijn allereerste afdruk staat boven. Toen had ik nog geen idee dat ik nu besmet was met het fotovirus.
1982: Ik vertoef een jaartje in Oosterbeek op de Jan Lighthartschool. Ik droom nog steeds over een carriere in de autotechniek.
1983: Ik ga naar het Liemers College in Zevenaar en bezoek de DAF-fabrieken in Eindhoven. Werken bij DAF is het ideaal.
1986: Bagwan wordt gearresteerd en vanwege zijn grote hoeveelheid Rolls Royces en mijn liefde voor auto's, krijg ik de bijnaam Bagwan. Voor het eerst zie ik padden in een bak en in no time staat mijn slaapkamer vol met terraria. In de zomervakantie word ik vrijwilliger bij Jeugd Vakantie Werk. Voor het eerst pogo ik en mijn muziekvoorkeur verandert van John Denver naar heavy metal en punk.
Bij toneelvereniging UDI heb ik een rolletje in het jeugdtoneel. Maar ik zou vooral achter de schermen actief blijven
1988: Ik maak promotie van krantenjongen naar postbode. En dankzij mijn huisarts hoef ik militaire dienst niet in!
Mijn ouders vinden een spiegelreflexcamera en geven dat keurig op aan de politie, maar de camera wordt nooit nooit opgehaald. Ik begin met fotograferen van mijn beesten en vrachtwagens. Ik vind het nog erg leuk ook. Datzelfde jaar ga ik van het VWO terug naar de HAVO. Ik denk dat een studie aan de HTS moeilijk wordt. Ja, ik wil nog steeds de autotechniek in. Hoewel ik nu ook interesse heb in de fotografie en in biologie.
1990-2000
1990: Met voor alle exacte vakken een 8 en voor de talen een 6 (schaam me diep voor mijn Nederlands) slaag ik op mijn akkertje voor de HAVO. De fiets wordt als hobby ontdekt en na de zomervakantie begin ik aan mijn studie aan de HTS Autotechniek, toen nog in Apeldoorn. Mijn weg in de autotechniek ziet er goed uit.
1992: JVW vraagt of ik dat jaar de foto's wil maken, want ik kan wel met een camera overweg. Ik koop een telelens en een flitser en ga aan de slag. He, dat is leuk... Met de motivatie dat zonder stage bij DAF mijn opleiding niet compleet is, kan ik bij mijn favoriete merk stage lopen. Helaas maak ik ook het faillisement mee. En ik begin te twijfelen of ontwerpen wel mijn roeping is.
1993: Met mijn zuurverdiende geld koop ik mijn eigen eerste camera, een Nikon Nikkormat FT3. De droomcamera is op dat moment een Nikon F4 en een baan als fotograaf klinkt ook wel leuk.
1994: Hoera, ik mag mij voortaan ing. noemen, want ik slaag voor de HTS. In een keer de hele HTS doorlopen, dat schijnen niet veel Havisten te doen.
1995: Naast mijn baan bij de post, kan ik als plaatsvervangend fotograaf aan de slag bij de Liemers Lantaren. In september word ik aangenomen als Special Products Design Engineer bij Nacco in Nijmegen. Ik mag aanpassingen ontwerpen voor de grote heftrucks (boven 8 ton).
1996: Fotografie neemt steeds een belangrijkere plaats in en na het fotograferen van mijn eerste model en mijn eerste trouwerij, begin ik aan de Fotovakschool. Maar Bas heeft het te druk en maakt die studie nooit af.
1998: Een van mijn mooiste opdrachten krijg ik: een bruiloft in Amerika vastleggen. Voor het eerst vliegen en voor het eerst echt op vakantie. Drie weken trek ik door Amerika heen en bezoek onder andere Mount Washington. Als ik terugkom in Nederland begin ik met mijn nieuwe functie bij Nacco. Ik ga steeds meer systeembeheer doen, wat mij erg goed ligt.
1999: Na tien en een half jaar stop ik als postbode. Ik krijg vrije tijd en tijd om na te denken. Mijn allereerste vierdaagse loop ik uit, maar met behoorlijke blaren. Eind van het jaar raak ik depressief.
2000-heden
2000: Het jaar van depressiviteit. Dankzij internet kom ik de tijd door en ontmoet ik mijn eerste vriendin. Ik vertrek bij Nacco en neem de kans waar om als fotograaf aan de slag te gaan. Bas Photo & Design is een feit.
2001: Het kost moeite om te leven van de fotografie en neem dus een parttime baan aan. Een combinatie die goed lijkt te werken. Op naar een nieuwe stap in mijn leven, van ingenieur naar fulltime fotograaf.
Helemaal gaat het echter toch niet lukken en voorlopig werk ik weer even in loondienst. Wel als fotograaf, dat is het mooie van dit alles. Mijn zaak laat ik wel opheffen, het kost me meer dan het me oplevert. Ow ja, heb ook weer een nieuwe hobby: films kijken in het Filmhuis.
2002: Bloed kruipt waar het niet gaan kan en nadat ik bij Deining ben weggegaan, ben ik nu weer terug bij de freelancers. Niet omdat ik nu weer volledig freelance, maar als het aan mij ligt begin ik eind van dit jaar of anders half volgend jaar weer parttime te freelancen. Dat lijkt aardig te gaan lukken, maar het zal zeker eind 2003 worden voor ik echt mijn draai zal vinden. Een leuke freelanceklus die ik nu wel heb is testredacteur bij het blad Foto. Voornamelijk digitale camera's testen. Leuk en leerzaam om te doen en ik merk dat ik schrijven ook erg leuk vind.
2003: Het lukt me inderdaad om weer parttime te gaan freelancen. Het gaat zelfs sneller dan gedacht en halverwege 2003 ben ik weer volledig eigen baas. Belangrijkste inkomsten zijn de artikelen die ik schrijf, maar het begint met fotografie ook lekker te lopen. Langzaam maar zeker begin ik er weer vertouwen in te krijgen. Eind 2003 ga ik over op digitaal fotograferen. Mijn Nikon ruil ik in voor Canon. Een hele stap, maar een van de beste dingen die ik heb kunnen doen. Mijn aantal klussen stijgt gelijk en ik ga me veel meer dan eens bezig houden met een richting die ik echt leuk vindt: journalistiek. Zit vrij snel in het actiewezen te fotograferen en dat vind ik leuk. Als ik eind juli in Nijmegen ben begint het te kriebelen: de Vierdaagse. Op de dag voor de start besluit ik mij in te schrijven, toen kon het nog. Ongetraind ga ik de 30km lopen en ik geniet. Gewoon feest!
2004: En ineens begint alles te lopen met mijn bedrijf. Zeker met dank aan het kabinet. Het regent demonstraties en ik kan me daar helemaal in uitleven. Laptop mee in de rugzak, en dan onderweg gelijk de foto's doorsturen. Ik geniet ervan om daar te zijn waar de actie is. De grote doorbraak is de grote vakbondsdemonstratie op het Museumplein in Amsterdam. Ik mag voor de drie vakbonden fotograferen en zie vanaf het podium 500.000 mensen staan. Geweldig, wat een ervaring!
2005: Aan de ene kant een kwakkeljaar. Ik heb mijn administratie niet goed op orde en dat gaat zich wreken. Gelukkig trekt een goede kennis me uit het slop. 2005 is het jaar van de reizen. Ineens vlieg ik leterlijk overal heen: Italië, Polen en Frankrijk bijvoorbeeld. Maar ook naar China en Japan. Een meesterlijke trip, iets wat ik nooit zal vergeten. Wakju rund eten op 51 hoog, prachtig landschap zien, mooie vrouwe ook, Japan laat ene verpletterende indruk achter. Aan het einde van 2005 voel ik me weer een stuk sterker. Aan het begin zag ik het allemaal niet meer zo zitten. In 2005 loop ik ook weer de Nijmeegse Vierdaagse mee. Nu gewoon de 50km. Ik heb het geluk dat ik ingeloot ben. Het lopen gaat op zich lekker en veel beter dan mijn eerste keer 50km.
2006: Het jaar begint goed, ik heb een vriendin. Erg leuk, helaas maar voor korte duur. Dan krijg ik ook nog te horen dat het fotoblad ophoudt te bestaan, ze trekken het gewoon niet. Gelukkig krijg ik gelijk twee aanbiedingen en schrijf ik nu voor P/F en Digitales. Ook weer naar Amerika geweest, helaas alleen tijd voor de beurs. Een grote stap is de verhuizing naar Utrecht. Eindelijk, na jaren zeuren woon ik in de plaats waar ik altijd al graag wilde zijn. En op wat voor plek: hartje centrum. De verhuizing is niet alleen voor mij persoonlijk goed, het aantal opdrachten stijgt gestaag.
In juli vind ik mijn grote liefde: Carina. Ze weet mij in een moeilijke tijd te steunen en mij erg vrolijk te maken. Ik ben een gelukkig mens.
zijn levensloop
Droge feiten
Naam: Bas de Meijer
Nickname: Bagwan of Rood Petje
Geboren: 18 mei 1970 te Den Dolder
Geslacht: mannelijk
Status: bezet
Lengte: ongeveer 1.80m
Schoenmaat: 45 of 10-1/2
Herkenbaar aan: rode pet en camera
Favoriet drankje: whisky of een lekker biertje
Beroep: Freelance fotograaf
De levensloop door de jaren heen
1970-1980
18 mei 1970: Joepie de poepie. Ik verblijd mijn ouders met mijn komst. Geboren onder de rook van Overtoom en Remia. Remia rijdt met DAF, komt daar de tik vandaan?
1975: Ik verhuis naar Zevenaar, samen met mijn ouders, mijn broers en mijn zus.
Ik ga naar de Wigwam/Totempaal en ik zal automonteur worden, dat staat vast.
1980-1990
+/- 1981: Ik krijg fotografieles van meester Gerritsen en kom voor het eerst in een doka. De luchtjes zullen nooit meer uit mijn geheugen verdwijnen. Mijn allereerste afdruk staat boven. Toen had ik nog geen idee dat ik nu besmet was met het fotovirus.
1982: Ik vertoef een jaartje in Oosterbeek op de Jan Lighthartschool. Ik droom nog steeds over een carriere in de autotechniek.
1983: Ik ga naar het Liemers College in Zevenaar en bezoek de DAF-fabrieken in Eindhoven. Werken bij DAF is het ideaal.
1986: Bagwan wordt gearresteerd en vanwege zijn grote hoeveelheid Rolls Royces en mijn liefde voor auto's, krijg ik de bijnaam Bagwan. Voor het eerst zie ik padden in een bak en in no time staat mijn slaapkamer vol met terraria. In de zomervakantie word ik vrijwilliger bij Jeugd Vakantie Werk. Voor het eerst pogo ik en mijn muziekvoorkeur verandert van John Denver naar heavy metal en punk.
Bij toneelvereniging UDI heb ik een rolletje in het jeugdtoneel. Maar ik zou vooral achter de schermen actief blijven
1988: Ik maak promotie van krantenjongen naar postbode. En dankzij mijn huisarts hoef ik militaire dienst niet in!
Mijn ouders vinden een spiegelreflexcamera en geven dat keurig op aan de politie, maar de camera wordt nooit nooit opgehaald. Ik begin met fotograferen van mijn beesten en vrachtwagens. Ik vind het nog erg leuk ook. Datzelfde jaar ga ik van het VWO terug naar de HAVO. Ik denk dat een studie aan de HTS moeilijk wordt. Ja, ik wil nog steeds de autotechniek in. Hoewel ik nu ook interesse heb in de fotografie en in biologie.
1990-2000
1990: Met voor alle exacte vakken een 8 en voor de talen een 6 (schaam me diep voor mijn Nederlands) slaag ik op mijn akkertje voor de HAVO. De fiets wordt als hobby ontdekt en na de zomervakantie begin ik aan mijn studie aan de HTS Autotechniek, toen nog in Apeldoorn. Mijn weg in de autotechniek ziet er goed uit.
1992: JVW vraagt of ik dat jaar de foto's wil maken, want ik kan wel met een camera overweg. Ik koop een telelens en een flitser en ga aan de slag. He, dat is leuk... Met de motivatie dat zonder stage bij DAF mijn opleiding niet compleet is, kan ik bij mijn favoriete merk stage lopen. Helaas maak ik ook het faillisement mee. En ik begin te twijfelen of ontwerpen wel mijn roeping is.
1993: Met mijn zuurverdiende geld koop ik mijn eigen eerste camera, een Nikon Nikkormat FT3. De droomcamera is op dat moment een Nikon F4 en een baan als fotograaf klinkt ook wel leuk.
1994: Hoera, ik mag mij voortaan ing. noemen, want ik slaag voor de HTS. In een keer de hele HTS doorlopen, dat schijnen niet veel Havisten te doen.
1995: Naast mijn baan bij de post, kan ik als plaatsvervangend fotograaf aan de slag bij de Liemers Lantaren. In september word ik aangenomen als Special Products Design Engineer bij Nacco in Nijmegen. Ik mag aanpassingen ontwerpen voor de grote heftrucks (boven 8 ton).
1996: Fotografie neemt steeds een belangrijkere plaats in en na het fotograferen van mijn eerste model en mijn eerste trouwerij, begin ik aan de Fotovakschool. Maar Bas heeft het te druk en maakt die studie nooit af.
1998: Een van mijn mooiste opdrachten krijg ik: een bruiloft in Amerika vastleggen. Voor het eerst vliegen en voor het eerst echt op vakantie. Drie weken trek ik door Amerika heen en bezoek onder andere Mount Washington. Als ik terugkom in Nederland begin ik met mijn nieuwe functie bij Nacco. Ik ga steeds meer systeembeheer doen, wat mij erg goed ligt.
1999: Na tien en een half jaar stop ik als postbode. Ik krijg vrije tijd en tijd om na te denken. Mijn allereerste vierdaagse loop ik uit, maar met behoorlijke blaren. Eind van het jaar raak ik depressief.
2000-heden
2000: Het jaar van depressiviteit. Dankzij internet kom ik de tijd door en ontmoet ik mijn eerste vriendin. Ik vertrek bij Nacco en neem de kans waar om als fotograaf aan de slag te gaan. Bas Photo & Design is een feit.
2001: Het kost moeite om te leven van de fotografie en neem dus een parttime baan aan. Een combinatie die goed lijkt te werken. Op naar een nieuwe stap in mijn leven, van ingenieur naar fulltime fotograaf.
Helemaal gaat het echter toch niet lukken en voorlopig werk ik weer even in loondienst. Wel als fotograaf, dat is het mooie van dit alles. Mijn zaak laat ik wel opheffen, het kost me meer dan het me oplevert. Ow ja, heb ook weer een nieuwe hobby: films kijken in het Filmhuis.
2002: Bloed kruipt waar het niet gaan kan en nadat ik bij Deining ben weggegaan, ben ik nu weer terug bij de freelancers. Niet omdat ik nu weer volledig freelance, maar als het aan mij ligt begin ik eind van dit jaar of anders half volgend jaar weer parttime te freelancen. Dat lijkt aardig te gaan lukken, maar het zal zeker eind 2003 worden voor ik echt mijn draai zal vinden. Een leuke freelanceklus die ik nu wel heb is testredacteur bij het blad Foto. Voornamelijk digitale camera's testen. Leuk en leerzaam om te doen en ik merk dat ik schrijven ook erg leuk vind.
2003: Het lukt me inderdaad om weer parttime te gaan freelancen. Het gaat zelfs sneller dan gedacht en halverwege 2003 ben ik weer volledig eigen baas. Belangrijkste inkomsten zijn de artikelen die ik schrijf, maar het begint met fotografie ook lekker te lopen. Langzaam maar zeker begin ik er weer vertouwen in te krijgen. Eind 2003 ga ik over op digitaal fotograferen. Mijn Nikon ruil ik in voor Canon. Een hele stap, maar een van de beste dingen die ik heb kunnen doen. Mijn aantal klussen stijgt gelijk en ik ga me veel meer dan eens bezig houden met een richting die ik echt leuk vindt: journalistiek. Zit vrij snel in het actiewezen te fotograferen en dat vind ik leuk. Als ik eind juli in Nijmegen ben begint het te kriebelen: de Vierdaagse. Op de dag voor de start besluit ik mij in te schrijven, toen kon het nog. Ongetraind ga ik de 30km lopen en ik geniet. Gewoon feest!
2004: En ineens begint alles te lopen met mijn bedrijf. Zeker met dank aan het kabinet. Het regent demonstraties en ik kan me daar helemaal in uitleven. Laptop mee in de rugzak, en dan onderweg gelijk de foto's doorsturen. Ik geniet ervan om daar te zijn waar de actie is. De grote doorbraak is de grote vakbondsdemonstratie op het Museumplein in Amsterdam. Ik mag voor de drie vakbonden fotograferen en zie vanaf het podium 500.000 mensen staan. Geweldig, wat een ervaring!
2005: Aan de ene kant een kwakkeljaar. Ik heb mijn administratie niet goed op orde en dat gaat zich wreken. Gelukkig trekt een goede kennis me uit het slop. 2005 is het jaar van de reizen. Ineens vlieg ik leterlijk overal heen: Italië, Polen en Frankrijk bijvoorbeeld. Maar ook naar China en Japan. Een meesterlijke trip, iets wat ik nooit zal vergeten. Wakju rund eten op 51 hoog, prachtig landschap zien, mooie vrouwe ook, Japan laat ene verpletterende indruk achter. Aan het einde van 2005 voel ik me weer een stuk sterker. Aan het begin zag ik het allemaal niet meer zo zitten. In 2005 loop ik ook weer de Nijmeegse Vierdaagse mee. Nu gewoon de 50km. Ik heb het geluk dat ik ingeloot ben. Het lopen gaat op zich lekker en veel beter dan mijn eerste keer 50km.
2006: Het jaar begint goed, ik heb een vriendin. Erg leuk, helaas maar voor korte duur. Dan krijg ik ook nog te horen dat het fotoblad ophoudt te bestaan, ze trekken het gewoon niet. Gelukkig krijg ik gelijk twee aanbiedingen en schrijf ik nu voor P/F en Digitales. Ook weer naar Amerika geweest, helaas alleen tijd voor de beurs. Een grote stap is de verhuizing naar Utrecht. Eindelijk, na jaren zeuren woon ik in de plaats waar ik altijd al graag wilde zijn. En op wat voor plek: hartje centrum. De verhuizing is niet alleen voor mij persoonlijk goed, het aantal opdrachten stijgt gestaag.
In juli vind ik mijn grote liefde: Carina. Ze weet mij in een moeilijke tijd te steunen en mij erg vrolijk te maken. Ik ben een gelukkig mens.